Epey zaman olmuş bir şeyler yazmayalı.Bu arada Elif iki yaşını doldurdu, doğumgünü için anneannelerle planlar yapılmıştı, senelik izin alınmış onların yanına gidilmişti ama eşimin işleri dolayısıyla(havalimanında çıkan yangın) geri gelmek zorunda kaldık.Aslında Elif ve ben dönmeyebilirdik ama daha ikinci doğumgününde birarada olalım istedim.Ama maalesef biz evde Belgin teyze ve bir arkadaşıyla 2130 da pasta keserken, Mehmet hala işteydi:( Herşey kısmet, önemli olan sağlıklı ve mutluluk dolu uzun bir yaşamı olması...Bizler ömrümüz olduğunca onun bütün güzel günlerinde ve bütün sıkıntılı zamanlarında(ki dilerim bu hiç olmaz) yanında olmaya çabalayacağız.Anne baba olmanın en güzel tarafı onun yüzünde gördüğünüz bir tebessüm,küçük bir öpücük,onun gözlerinin mutlu mutlu parlaması.
Bütün bunları gerçekleştirmek için ise herzaman herşeye "evet" demek gerekiyor gibi görünüyor.Özellikle iki yaş(terrible two) bir mücadele arenasına girilen dönem.Birey olmaya çalışan zavallı bebeciğiniz size kendini ispat etmek için her söylediğinize ayak diremeyi seçiyor.Bu noktadan sonrası tamamen sabrınıza bağlı....İnatlaşmaya engel olmak için duymamış gibi yapmak,dikkatini dağıtmak(ki bu herzaman sökmüyor), ağlamasını duymamak için kendinizi başka bir odaya atmak gibi denenmiş pek çok yöntem sadece yöntem olarak kaldığında,offff diyorsunuz,şimdi ben ne yapayım...Uzman önerilerini okuyarak çıkardığım bu küçük liste genelde gerçekten küçük kalıyor, ağlamanın sonunda(iki kez oldu) kusma gelebiliyor.Kendine zarar verdiği yerde artık annelik dürtüleriniz onu sakinleştirmek için elinizde kalan tek şey oluyor.Sarılın ona...Bu çok iyi geliyor.Gerçi artık, istediği bir şey olmadığında, biraz surat astığınızda "annee sarılsana bana" diyen bir sarmaşığınız oluyor ama olsun:))
Elif büyüyor, sorunları da değişiyor.Bugünlerde tuvalet eğitimine başladık, bundan da çok korkuyordum ama düşündüğüm kadar zor olmadı. Daha önce bir lazımlık almıştık ve oyun gibi ona tuvalette bir köşe hazırlamıştım.Lazımlığı ne o ne de ben çok sevmedik.Oldum olası ortalıkta dolaşan tuvalet fikrinden pek hazetmemişimdir zaten.İki yaş kontrolünden sonra doktoru da artık eğitime başlayabileceğimizi söyleyince daha önce gördüğüm bir klozet adaptörünü satın almaya karar verdik.Ben Toys r Us'ta görmüştüm ordan aldım.Çok kullanışlı ve özellikle bizimki gibi klozet kapağının üzerine yerleştirilen ufak adaptörlere oturmayı reddeden çocuklar için ideal.Merdiveni olan (bir basamak ama ona ayakları yere değdiği için güven veriyor),renkli, tutunacak sapları olan bir alet.Merak eden olursa diye
http://www.moonstar.com.tr/alp/indeks.php?lang=0 adresinden özel ürünlere bakabilirsiniz.
Bugün dördüncü gün, arada kaçırsa da epeyce öğrendi.Gece de altı açık yatırıyorum kafası karışmasın diye:) Sadece ilk gece ıslandı(ama önlemimi almıştım çarşafın altında alt açma örtüsü seriliydi:))Kaka hiç ıskalanmadı, ama daha sokağa çıkmadık yani dışarda tuvalete girmişliğimiz yok:) Bakalım adaptörü olmayan bir tuvalete girecek mi ve sokakta tuvalete yetişebilecek miyiz? Hayatımız maceraaaa...
Sevgiler
