Kazasız belasız...

Merhaba,

Evet, tuvalet eğitimini kazasız belasız(lafın gelişi tabi,bir sürü kaza oldu doğal olarak) atlattık.Hatta otobüs yolculuğu bile yaptık,aşağı yukarı 3,5 4 saat süren...Yani darısı bu işi kara kara düşünen diğer annelerin başına...Doğru zamanda başlamak ve sabırlı, sevecen(herzamanki gibi)olmak çok önemli...Neyse bu iş de bitti çok şükür...
Benim, bu aralar, kendimle bir sorunum var! İnsanlar zamanı benden daha iyi planlayıp onca işin altından kalkıyorlar da ben neden zamansızlıktan şikayetçiyim? Yahu, işe gidiyorlar,alışverişe gidiyorlar ,evde benimde yaptığım herbişeyi yapıp,bloglarını çatır çatır hergün yeniliyorlar,kitap okuyorlar,çocuklarını her Allahın günü parka götürmeyi bile başarıyorlar...Bende bir sorun olduğunu düşünmeye başladım.Ben yetişemiyorummm, üstelik evdeyim, yani hergün gitmem gereken bir işim yok.Biri Bana Anlatsın(Beyazıt Öztürk'ün programı) için harika bir soru olur bu...Nasıl başarıyosunuz??Biri bana anlatsın lütfen...
Bu sorunun cevabını daha bulamamışken, bi de işe başlamayı düşünüyorum üstelik.Yani uygun bir iş bulabilirsem, 35 yaşına gelmiş, 5 senedir doğru dürüst çalışmamış birine, dolgun ücretle, uygun saatlerde, iş verebilecek bir kişi yada kuruluş aranıyor bilginize...
Ha bir de Elifimi nereye bırakırım onu düşünüyorum kara kara...Doktorumuz, 3 yaşından önce bağışıklık sistemleri tam gelişmediği için, kalabalık ortamları, yani kreşleri pek önermiyor.Evde bakabilecek anneanne yada babaanne de elimizde olmadığından, bir yabancıya teslim etmemiz gerekecek.Fakat okuduğumuz, duyduğumuz şeyler beni o kadar tedirgin ediyor ki, bu fikre sıcak bakmakta da çok zorlanıyorum.Çaresiz, bu şıkkı uygulayacağız sanıyorum.Bu sefer de ,işi mi bakıcıyı mı önce bulmalıyım onu bilemiyorum.Yani kararsızlıklar ve kararlarını hayata geçirmiş insanlara imrenmeler içindeyim.