Artık hayatımız bambaşka bir düzen içinde dönüyor.Başlıktan da anlaşıldığı üzre Elif ile uzun zamandır beraberce geçirdiğimiz günler sona ermiş bulunuyor.Ben tekrar eski işime dönüyorum,Elif kreşe adapte olmayı başardı,bütün gününü orada geçiriyor.Sabah zaten oldukça erken uyanan bir çocuktu artık daha da erken kalkıyor.Akşamları da saat sekizi bulamadan uyuyor.Artık pek görüşemiyoruz tatlı kızımla...
Benim küçük kuzum büyüyor,her geçen gün farkediyor,değişiyor halleri...Kreşte çocuklar birbirlerine bildikleri herşeyi de öğretiyorlar ve bunlar herzaman çok hoşuma giden şeyle olmasa da,idare ediyoruz.Bir miktar şımarıklık,biraz huysuzluk,biraz mızmızlık ve hırçınlık deniyor Elif'te,ya tutarsa diye ama bana tutmuyor.Bunlar normal tabi,ben kızımı pek görememenin sıkıntısındayım ama paçamı kaptırmaya da niyetli değilim hiç:))
Mehmet 20 günlüğüne yurtdışına gitti,diğer sıkıntımız da bu,her gece birlikte uyuttuğumuz için Elif'i babasını geceleri çok arıyor,uykuları da bölünüyor birkaç gecedir,onu çok özlediğini biliyorum,sebep bu olabilir:(
Sonuç olarak hala devam eden kurs dönemim bitip de işe tam anlamıyla başladığımda aklım daha az Elif'te kalacak bunu biliyorum.Ama daha yoğun olarak koşuşturmacalı şekilde çalışmadığımdan, onu düşünürken yakalıyorum kendimi sık sık.Allah herkesin evladını korusun ve gözünden uzak etmesin,çok seviliyorlar çoookkk...
