Bazen de bir koku yapar bu zaman gezintisini,bir yemeğin,bir tatlının,bir mevsimin kokusu,yağmur yağarken ansızın çıkıveren güneş...Neyin ne zaman sizi zamanda gezdireceği belli olmaz.
Seksenli yıllarda çocuktum, televizyonda yayınlanan Seksenler dizisini izlemeyi seviyorum, sanki o günlere gidiyor gibi hissettiriyor bana.
Annemin mutfaktaki halleri, mahallemiz,rengarenk perdeler,yeni çıkan ev eşyaları, walkman gibi şimdi kimsenin kullanmadığı,bilmediği aletleri kullanmış olmak,kaset doldurmak...
Bu kadar eskiyi özlemek normal mi bilmiyorum ama belki çocuk olmanın güzelliğini özlüyor insan.Ruhumuzun naif ve hayatın hiç bitmeyecek bir şeymiş gibi geldiği zamanları...
Ben bir anneyim, kızım benim bu hatıralara sahip olduğum yaşta şimdi,hep güzel şeyler hatırlayacağı bir hayat yaşasın istiyorum,o ve tüm çocuklar...Evi sık sık kek kokutuyorum, sevdiği şarkıları bağıra çağıra söylemesini izliyorum,galiba bunları hatırlayacak...
