Şubat ayının başından beri, bazen benimle bazen de arkadaşım Müjgan'ın nezaretinde, Elif kreşe başladı.Bunca zamandan sonra elimi kolumu sallayıp sokakta yürümek çok acaip geldi.Ayrıca bu yeni duruma alışmak Elif kadar beni de zorladı itiraf etmeliyim ki...İş görüşmeleri,sınavlar, mülakatlar derken,işe dönüyorum.Aslında eski işime döneceğim için şanslıyım,6-7 senden sonra yeni bir sektör benim için zorlayıcı olurdu.En azından bildiğim iş,göreceğim kursla hafızamı tazelerim:))
Elif'le yepyeni bir döneme başlıyoruz.Geçen hafta 3gün hiç sorunsuz tamm gün kreşte kaldı.Benim kursa başladığımı sanıyor,kreşin psikoloğu böyle davranmamızı önerdi.Cuma günü öğlende ağlama krizi yaşanınca izin alıp onu almaya gitmiş oldum.Cuma çok zordu.Bugün Pazartesi,İstanbul'da çok kar var,ama okulla bağlantısı haftasonu sebebiyle koptu,ara daha da açılmasın diye kreşe bıraktım.Öğleden sonra daha vakitlice almayı planlıyorum.Ben işe başladığımda umarım tekrar yaşamayız bu halleri...Ama kızımla gurur duyuyorum,benim tahminimden daha erken adapte oldu.Öğrencilik hayatı böylece başlamış oldu,hayırlısı...
