Bugün geri kalan ömrümüzün ilk günü, yani bir başlangıç...Sabah hafta içi her zamanki saatte yani altı otuzda saat çaldı. Hava artık biraz daha aydınlık, bahar gelirken beni en sevindiren şeylerden biri de bu, aydınlığa uyanmak.
Bu aralar gece uykularım biraz sıkıntılı, çeşitli ufak tefek sağlık sorunları, yaşın getirdiği bünyedeki normal değişiklikler falan derken, ara ara uyandığım uykular uyuyorum. Normalde rüyalarımı çok hatırlamam ama bu şekilde uyku bölününce biraz daha hatırlıyor insan galiba. Neyse, komik bir rüya görmüştüm onu yazacaktım ama şu anda hatırlayamıyorum. Size de oluyor mu? Bazen hatırlamak istediğim rüyaları, o uyur uyanık hal içinde "unutmayayım da anlatayım sabah" diyerek kodlamaya çalışıyorum hafızama ama genelde başarısız oluyorum.
Aman nerden nereye geldim, demem o ki hayatın döngüsü var, sabah oluyor akşam oluyor, mevsimler değişip duruyor. Bizi de bu değişiklikler etkiliyor, güneş görmek sabahları bende pozitif bir etki yapıyor. Sonra alerjim olmasına, tıkanıp durmama rağmen baharın gelişine çok mutlu oluyorum, uykudan uyanan doğa bana bir umut yüklüyor.
Kaç bahar göreceğiz ki ömrümüzde ya da kaç kez yaz tatiline çıkacağız... Keyfini çıkarmalıyız hayatın, bugün kalan ömrümüzün ilk günü diye düşünüp, pozitif olmalı, yeni ya da yapmaktan hoşlandığımız şeylere sıkışık rutinimizde yer açmalıyız. Ben böyle düşünüp bu yazıyı buracığa sıkıştırıyorum, siz belki bambaşka bir şey yaparsınız bugününüzü güzelleştirmek için. Yataktan kalkmak için hep güzel sebepleriniz olsun...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder